روزی روزگاری، در سرزمینی دوردست و زیبا، یک پادشاهی سحرآمیز به نام “آرمانیا” وجود داشت. آرمانیا پر از سحر و جادو بود و همه چیز در آنجا به طرز جادویی و شگفت‌انگیزی اتفاق می‌افتاد. در این پادشاهی، موجودات شگفت‌انگیزی مانند پری‌ها، اژدهاهای کوچک، و حیوانات سخنگو زندگی می‌کردند.
پادشاه آرمانیا، که نامش پادشاه روشن بود، مردی مهربان و عادل بود که همه مردم و موجودات پادشاهی او را دوست داشتند. او یک دختر کوچک به نام لیلی داشت که بسیار کنجکاو و شجاع بود. لیلی عاشق ماجراجویی بود و همیشه به دنبال کشف رازهای جدید بود.
یک روز، لیلی تصمیم گرفت که به جنگل جادویی آرمانیا برود و ببیند که چه چیزهای جدیدی می‌تواند کشف کند. او با یک کلاه حصیری کوچک و یک سبد پر از خوراکی‌های خوشمزه به سمت جنگل راه افتاد. وقتی به جنگل رسید، با تعجب دید که درختان در حال صحبت کردن با هم هستند و گل‌ها در حال رقصیدن در باد هستند.
لیلی با لبخند گفت: “چه جنگل زیبایی! من خیلی خوشحالم که به اینجا آمدم.”
در همان لحظه، یک پری کوچک و براق با بال‌های رنگارنگ به سمت لیلی پرواز کرد و گفت: “سلام لیلی! من پری نور هستم. چه خوب که به جنگل ما آمدی. آیا می‌خواهی به دیدن قصر سحرآمیز بروی؟”
لیلی با هیجان پاسخ داد: “بله، پری نور! من خیلی دوست دارم قصر سحرآمیز را ببینم. لطفاً مرا به آنجا ببر.”
پری نور با لبخند دست لیلی را گرفت و با هم به سمت قصر سحرآمیز پرواز کردند. قصر سحرآمیز یک ساختمان بزرگ و زیبا بود که از بلورهای رنگارنگ ساخته شده بود. در اطراف قصر، گل‌های جادویی و حیوانات کوچک و بامزه در حال بازی بودند.
وقتی که لیلی و پری نور به قصر رسیدند، درب‌های بزرگ قصر با یک صدای آرام باز شدند و لیلی با تعجب دید که داخل قصر پر از نورهای رنگارنگ و جادوهای شگفت‌انگیز است. او با چشمان باز به اطراف نگاه کرد و دید که همه چیز در حال حرکت و تغییر است.
پری نور به لیلی گفت: “در اینجا هر آرزویی که بخواهی می‌تواند به حقیقت بپیوندد. بگو لیلی، چه آرزویی داری؟”
لیلی فکر کرد و گفت: “من آرزو دارم که همه مردم و موجودات آرمانیا همیشه شاد و خوشحال باشند و هیچوقت مشکلی نداشته باشند.”
پری نور با لبخند گفت: “این یک آرزوی بسیار زیباست، لیلی. بیا با هم این آرزو را محقق کنیم.”
پری نور دست‌هایش را به هم زد و ناگهان نورهای رنگارنگ در اطراف قصر شروع به رقصیدن کردند. لیلی احساس کرد که یک حس گرمایی و شادی در دلش جاری شده است. او با خوشحالی دید که همه موجودات آرمانیا در حال خنده و شادی هستند و هیچ نگرانی و مشکلی ندارند.
پری نور گفت: “آرزو تو به حقیقت پیوست، لیلی. تو قلبی مهربان داری و به همین دلیل جادوهای این پادشاهی به تو پاسخ دادند.”
لیلی با لبخند گفت: “ممنونم پری نور! من خیلی خوشحالم که می‌توانم به همه کمک کنم.”
از آن روز به بعد، لیلی هر روز به جنگل جادویی می‌رفت و با پری نور و دیگر موجودات جادویی وقت می‌گذراند. او یاد گرفت که چگونه از جادوها به بهترین نحو استفاده کند و همیشه تلاش می‌کرد که به دیگران کمک کند.
پادشاه روشن هم از دیدن خوشحالی و مهربانی دخترش بسیار خوشحال بود و همیشه به او افتخار می‌کرد. آرمانیا به یک پادشاهی پر از شادی و دوستی تبدیل شد و همه مردم و موجودات در صلح و صفا زندگی می‌کردند.
و اینگونه بود که لیلی، دختر کوچک و شجاع پادشاه روشن، با قلبی پر از عشق و مهربانی، پادشاهی سحرآمیز آرمانیا را به مکانی پر از شادی و جادو تبدیل کرد. همه در آرمانیا همیشه از داستان‌های لیلی و ماجراجویی‌های او یاد می‌کردند و به او به عنوان یک قهرمان کوچک نگاه می‌کردند.
پایان.