در دهکده‌ای کوچک و زیبا، پسری به نام آرمان زندگی می‌کرد. آرمان پسر کنجکاو و باهوشی بود که همیشه دوست داشت چیزهای جدید یاد بگیرد و کشف کند. او در خانه‌ای با یک باغ بزرگ و پر از گل‌های رنگارنگ و درختان بلند زندگی می‌کرد.
یک روز، وقتی آرمان در حال بازی در باغ بود، چیزی عجیب دید. یک جعبه بزرگ و قدیمی زیر یکی از درختان قرار داشت. آرمان با هیجان به سمت جعبه رفت و آن را باز کرد. درون جعبه، وسایل علمی زیادی بود؛ میکروسکوپ، شیشه‌های آزمایشگاهی، قطره‌چکان و کتابچه‌ای با دستورالعمل‌های مختلف.
آرمان با خوشحالی فکر کرد که این جعبه یک گنج واقعی است. او وسایل را به خانه برد و تصمیم گرفت یک آزمایشگاه علمی کوچک در اتاق خودش راه‌اندازی کند. آرمان همه چیز را مرتب و منظم روی میز گذاشت و آماده برای شروع اولین آزمایش خود شد.
اولین آزمایش آرمان، ساختن رنگین‌کمانی از مایعات مختلف بود. او کتابچه را باز کرد و دستورالعمل را خواند. آرمان با دقت قطره‌چکان را برداشت و شروع به مخلوط کردن مایعات رنگارنگ کرد. او با تعجب دید که وقتی مایعات را با هم مخلوط می‌کند، رنگ‌های زیبا و شگفت‌انگیزی به وجود می‌آیند.
آرمان با هیجان گفت: “وای، این خیلی جالب است! من می‌توانم رنگ‌های جدید بسازم!”
بعد از اینکه آزمایش رنگین‌کمانی موفق شد، آرمان به آزمایش دیگری روی آورد. او تصمیم گرفت که با استفاده از میکروسکوپ، دنیای پنهان زیر ذره‌بین را کشف کند. آرمان یک قطره آب از رودخانه نزدیک خانه‌اش برداشت و آن را زیر میکروسکوپ قرار داد. وقتی که به داخل میکروسکوپ نگاه کرد، با شگفتی دید که درون یک قطره آب، موجودات کوچک و عجیبی در حال حرکت هستند.
آرمان با تعجب گفت: “واو، این موجودات کوچک کجا بودند؟ من هیچ وقت فکر نمی‌کردم که درون یک قطره آب، این همه زندگی باشد!”
آرمان تصمیم گرفت که این کشف‌های جالب را با دوستانش به اشتراک بگذارد. او دوستانش، سارا و مهدی، را به خانه دعوت کرد و آن‌ها را به آزمایشگاه کوچک خود برد. سارا و مهدی با دیدن وسایل علمی و کشف‌های آرمان، بسیار هیجان‌زده شدند.
آرمان به دوستانش گفت: “بیایید با هم آزمایش‌های بیشتری انجام دهیم و چیزهای جدید کشف کنیم!”
آن‌ها با هم شروع به انجام آزمایش‌های مختلف کردند. یکی از آزمایش‌هایشان، ساختن آتشفشان کوچک بود. آن‌ها با استفاده از سرکه و جوش‌شیرین، یک آتشفشان کوچک ساختند که با فوران کردن کف، همه را شگفت‌زده کرد.
سارا با خنده گفت: “این خیلی جالب بود! من همیشه دوست داشتم یک آتشفشان ببینم.”
مهدی افزود: “وای، من هیچ وقت فکر نمی‌کردم که بتوانم خودم یک آتشفشان بسازم!”
روزها گذشت و آرمان و دوستانش هر روز آزمایش‌های جدیدی انجام دادند و چیزهای جدیدی یاد گرفتند. آن‌ها فهمیدند که علم و کشف‌های علمی می‌تواند خیلی جالب و هیجان‌انگیز باشد و به آن‌ها کمک کند تا دنیای پیرامونشان را بهتر بشناسند.
یک روز، آرمان به دوستانش گفت: “من فکر می‌کنم که علم خیلی مهم است. ما می‌توانیم با استفاده از علم، مشکلاتمان را حل کنیم و دنیای بهتری بسازیم.”
سارا و مهدی با سر موافقت کردند و گفتند: “بله، ما هم همین‌طور فکر می‌کنیم. بیایید همیشه کنجکاو باشیم و به یادگیری ادامه دهیم.”
آرمان و دوستانش تصمیم گرفتند که هر هفته یک روز را به آزمایش‌های علمی و کشف‌های جدید اختصاص دهند. آن‌ها با هم مطالعه می‌کردند، آزمایش‌های جدید انجام می‌دادند و هر روز بیشتر و بیشتر یاد می‌گرفتند.
و اینگونه، داستان آرمان و آزمایشگاه علمش به پایان رسید. اما این تنها شروع ماجراهای علمی آن‌ها بود. آرمان و دوستانش فهمیدند که علم هیچ وقت تمام نمی‌شود و همیشه چیزهای جدیدی برای کشف و یادگیری وجود دارد. آن‌ها با هم ادامه دادند تا هر روز بیشتر از دنیای پیرامونشان یاد بگیرند و دنیای بهتری بسازند.
پایان